Нядаўна я адкрыл для сябе новага беларускага мастака - Івана Пратасеня Міхайлавіча. Гэты мастак нарадзіўся ў вёсцы Старцэвічы. Беларускі графікакварэліст. У 1957 скончыў Мастацкую вучэльню ў Менску, а таксама Маскоўскі паліграфічны інстытут у 1965 годзе. Працаваў мастаком дзяржаўнага камітэта на тэлебачанні і радыёвяшчанні, мастацкім рэдактарам, займаўся афармленнем мастацкіх кніг. Усё жыццё яго звязана з рэалістычным мастацтвам, усю жыцце ён прысвяціў гэтаму стылю. Натхняе мастака жыццё нашай радзімы, жыццё людзей. Мне вельмі спадабалася яго карціна "Хлеб". На гэтай карціне намаляваны стол, на якім знаходзіцца ручнік, а на ім ляжаць пяць боханаў хлеба. Гэтыя боханы ляжаць на першым плане. Я лічу што так мастак паказвае значнасць хлеба для людзей, бо хлеб- усяму галава. Таксама яны паказаны румянымі і прыгожамі. Бо хлеб заўседы пяклі з любоўю і клопатам, аднасіліся да яго с павагай. Колеры, якія выкарыстоўваюцца аўтарам карціны, дапамагаюць нам зразумець, што хлеб толькі што дасталі з печы. У гонар хлеба складалі гімны, песні, здзяйснялі абрады, ладзілі святы, прымеркаваныя да заканчэння збору ўраджаю. Сустракалі хлебам жаніха і нявесту, віталі нованароджанага, дарагіх гасцей. Ва ўсіх гэтых народных абрадах заключаны чалавечая мудрасць, паважлівае стаўленне да хлеба, якое перадавалася ад пакалення да пакалення і прививалось дзіцяці літаральна з першых дзен жыцця. Адвеку стагоддзяў хлеб быў не простай ежай. Ён быў меркай не толькі грамадскага дабрабыту, але і чалавечай сумлення. Ручнік мае невялікі, але вельмі характэрны і прыгожы ўзор.Скарынка пакрывае румяную выпечаную цаглінку. Яна карычневага колеру. Сонечныя прамяні асвятляюць гэтую хрумсткую скарыначку, якую так і хочацца адарваць. Хлеб выглядае свежым і мяккім. Карціна абуджае апетыт. Побач з хлебам намалявана маленькая сальніца з соллю. І гэта вельмі зразумела, бо дарагіх і жаданых гасцей на Русі сустракалі пасыпаным соллю хлебам. Маладых бацькі абавязкова дабраслаўлялі караваем, каб іх сямейнае жыццё было шчаслівым і лёгкім. Таксама з хлебам ішлі ў госці да тых, у каго нараджалася дзіця. Паколькі ў былыя часы не было такіх тэхналогій, як цяпер, хлеб даставаўся значна цяжэйшымі намаганнямі, меў больш высокую значнасць. Таксама існавала такое меркаванне, што, калі ў хаце заўсёды меўся хлеб, то сям'я была заможная, забяспечаная. Хлебу былі прысвечаныя шматлікія хвалебныя спевы, пра яго складалі прыказкі. Побач з хлебам і сталлю стаіць вялікі гліняны збан. Мне здаецца што ен запоўнены малаком. Бо нават мая бабуля хранила ў таком збане малако. Сам збан выкананы даволі проста: шырокае рыльца і яшчэ шырэйшая ніжняя частка.Гэта дае нам зразумець што ен выраблены прастым майстрам.Колеры, у якія размаляваны збан паказваюць, што ён знаходзіцца на сонца. На стале таксама знаходзіцца тры прыгожыя васількі. А крыху далей стала відаць вуліца і невялікі лясок. Усё гэта надае карціне атмасферу утульнасці і цяпла. Акрамя гэтага яна мне нагадала вечары, калі я быў у бабулінай весцы. Карціна стварае адчуванне бяспекі і спакою. Яна выглядае ярка і хупава. Апроч карціны "Хлеб" мне вельмі спадабаліся і іншыя карціны Івана Пратасеня. І я вельмі б хацеў аднойчы зірнуць на яго карціны ўжывую.