Прокрастинация Кожнаму з нас здаралася адкладаць на потым важныя справы, максімальна зацягваючы іх выкананне, займаючыся замест іх чым заўгодна. Не ў сілах растлумачыць сабе, чаму мы так робім, пасля гэтага мы раздзіраў пачуццём віны з-за сарваных тэрмінаў і таго, што зноў кагосьці падвялі. Аўтар кнігі, на ўласным вопыце пераканаўся ў падступнасьці прокрастинации, усебакова вывучыў праблему, вызначыў прычыны яе ўзнікнення і прапанаваў некалькі простых і дзейсных спосабаў барацьбы з ёй. Калі мы не можам пераканаць сябе ў неадкладнасці выканання неабходных або жаданых задач, гэта азначае, што мы прокрастинируем. Замест важных спраў, якія маюць для нас сэнс, мы займаемся чымсьці неістотным: глядзім серыялы, паліваем кветкі ў офісе, гуляем у кампутарныя гульні, трацім час у соцсетях, ямо (нават калі не галодныя), робім паўторную ўборку, бязмэтна блукае нейкі час па кабінеце ці проста «плюем ў столь». Пазней з-за самоупреков і фрустрацыі ўзнікае адчуванне бездапаможнасці, зноў якое прыводзіць да марнавання часу. Прокрастинация - гэта не проста лянота. Лянівы чалавек не хоча нічога рабіць і не адчувае ніякага турботы з гэтай нагоды. Прокрастинирующий ж і рады быў бы што-небудзь зрабіць, але ў яго не атрымліваецца пачаць. Прокрастинацию нельга блытаць і з адпачынкам. Падчас адпачынку мы напаўняемся новай энергіяй. Пры прокрастинации, наадварот, яе губляем. Чым менш у нас застаецца энергіі, тым больш ўзрастаюць шанцы адкласці выкананне задачы на нявызначаны тэрмін і зноў нічога не рабіць. Людзі любяць пакідаць усё на апошні момант, тлумачачы гэта тым, што ім лепш працуецца ва ўмовах аўралу і набліжэння дэдлайну. Але на самой справе гэта не так: адкладванне спраў на крайні тэрмін - пажыўная асяроддзе для стрэсу, папрокаў і неэфектыўнасці. Тут не перашкодзіць ўспомніць вядомую прыказку: «Не адкладай на заўтра тое, што можаш зрабіць сёння».