Стихотворение "Отверженный ангел"

отрывок из трагедии
Джигкаев Шамиль
ПРÓКЛЯТЫЙ АНГЕЛ
Перевод на русский язык
Дзарасовой Б.Н.
Историческая справка
Действие трагедии разворачивается
в конце XIV века, когда татаромонголы достигли наивысшего
могущества. Очень часто доблестные
воины Алании плечом к плечу со
славянскими братьями сражались
против кровожадной Орды.
Уæззау рæстæг... Цъæх арт æмæ фæздæг
Тяжкие времена… Синий огонь и пламя
Гуылфæн кæнынц. Ызнæт бæхты мыр-мырæй
Клубятся. От лошадиного храпа
Ыскъуыйы арв. Сæ цæфхæдты бын зæхх
Разрывается небо. Под их копытами
Хъæрзгæйæ ризы. Хотыхты зæллангæй
Стонет земля. От звона оружий
Ныккæрзы зæрдæ. Зонд цы скодта хорзæй,-
Разрывается сердце. Все, что сделано разумом
Хæрам сæ пырх кæны. Хæты мæлæт,
Враг уничтожает. Бродит смерть,
Æмæ цæуы йæ фæстæ дуне сæфтмæ,
Оставляя за собой пустоту.
Фæдисау хъуысы хъæр æмæ цъæхахст...
Отовсюду слышны плач и причитания…
Уæззау рæстæг. Тызмæг дуне. Ызнæт.
Тяжкие времена… Жестокая жизнь… Горе…
Ныййарæг зæхх! Цæсты сыгау цъæх арвæй
Æрхаудтæ ды æдзæм талынгмæ. Рухс
Æмæ сыгьдæгæй стъалыйау æрттывтай.
Куы дыл фæзынд фыццаг адæймаг, уæд
Æрыгон мадау нал æфсæстæ цинæй,
Рæвдыдта дæу йæ зæлдаг тынтæй хур.
Зылд рæстæджы цалх — йемæ хаста амонд,
Фæлæ ныссаст хæрам-дуртыл кæмдæр.
Дæ фырттыл бафтыд сæфты зыд. Фыдæхæй
Кæрæдзи тонынц. Нал æнцайы хæст,
Æмæ хъæрзы уæззау цæфтæй дæ зæрдæ,
Æз ын æхсын йæ хъæдгæмттæ цæссыгæй,
Фæлæ сыл туг кæлы, æмæ хæрам
Хæссынц. Кæм сын ис хос — æвдадз?.. О адæм!
Уæ мад у зæхх, уæ царды хур, уæ фарн, Йæ зæрдæ йын цæмæн фæкæнут дихтæ?!
Уæ уидæгтæ цæмæн хæрут зыдæй?..
Родимая земля! Как светлая слеза
Из сини неба ты упала в тьму,
Сверкала как полночная звезда.
Когда на тебе появился первый житель,
Ты радовалась как молодая мать,
Тебя ласкали шелковые лучи солнца.
Крутилось колесо времени, принося с собой счастье,
Но оно разбилось о вражеские камни.
Твои сыновья от жадности озверели. В ненависти
Истребляют друг-друга. Идёт война без конца,
И стонет от тяжести ран твое сердце.
Я их обливаю своими слезами.
Но по ним кровь идет и раны сочатся.
Быть может, исцелит тебя живая вода? О люди!
Земля – ваш отчий дом, ваша жизнь, достояние,Зачем разрываете на куски ей сердце?!
Зачем обрубаете варварски свои же корни?
Æз дæн бæсты фарн. Бацыд зæхх мæ хуызы, -
Я – земная благодать, я в образе земли,-
Йæ рыст, йæ тыхст, йæ сагъæстæй хъæрзын.
От её боли, чаяний, скорби стону.
Фæлæ уынын: нæ фарнимæ кæмдæр
Но жду Спасителя я вопреки всему
Тæхгæ-нæргæйæ урс барæг æрцæуы.
В образе всадника в белом одеянии,
Йæ рахиз къухы хуры тынæй — кард,
Который в правой руке держит меч от лучей солнца.
Уый дунемæ Амраны зынг æрхæссы...
Он принесет на землю божественный свет.
Фыдгæнджытæ! Рæстаг тæрхон уыдзæн,
Злодеи! Ждет вас праведный и честный суд.
Тæрсут — фæсмонæй судздзыстут! — Лæгмартæ,
Бойтесь – и горите от раскаянья! – Убийцы,
Нырризут! Тагьд уæ фæстаг бон уыдзæн.
Трепещите! Скоро будет ваш черед.
Мæнгард, хуыснæг, бæстæсафæг, уæйгæнæг,
Лжец, негодяй, вор и предатель,
Æз уæ уынын, кæд талынг у, уæддæр,
Даже в темноте я вас вижу насквозь,
Æз уын кæсын уæ сау фæндтæ уæ ныхыл,
Я читаю ваши темные мысли,
Æмæ куы ссудза боны цырагь, уæд
Но когда зажжется свет истины
Уæ сау хинтæ æртыхсдзысты уæ сæртыл...
Ваши грехи падут вам на головы…
О, новая заря, свети
О Хурзæрин, æнусты фарн
народам!
æрхæсс!
Æрцæуæд нæм рæстдзинад Пусть воцарится счастье и
свобода!
æмæ амонд!